Όμορφες και δημιουργικές στιγμές στην αυλή του 55ου & 56ου Δημ.Σχολείου Θεσσαλονίκης στις 5.5.2015 με τα παιδιά της Ε'1 τάξης και τον δάσκαλο τους εκπαιδευτικό - συγγραφέα Στάθη Ταξίδη. Μια εμπειρία μοναδικά όμορφη, μια εμπειρία ζωής με 11χρονα παιδιά που συνεργάστηκαν με την καρδιά τους.
Από τις πιο όμορφες και συγχρόνως δύσκολες μα και ιδιαίτερες στιγμές είναι να ζωγραφίζεις για παιδιά, παρέα με τα ίδια τα παιδιά!!! Μια ξεχωριστή εμπειρία για όλους και κυρίως για μένα!! Τόσο για την αποδοχή της δουλειάς μου, όσο και για την χαρά να ζωγραφίσω παρέα με τα παιδιά που συμμετείχαν με πολύ ενδιαφέρον και διάθεση να μάθουν για τον Πόντο. Μια εμπειρία που σου επιτρέπει να σκεφτείς ότι υπάρχει ελπίδα για το μέλλον, όσες δυσκολίες κι αν υπάρχουν γύρω μας.
Πήγα στο σχολείο έχοντας στο μυαλό μου να ζωγραφίσω για τα παιδιά κάτι που να φέρει πιο κοντά την ζωή και την καθημερινότητα τους στον Πόντο. Έτσι κι αλλιώς ο δάσκαλος τους είχε μιλήσει για την ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού και γνώριζαν αρκετά πράγματα για το θέμα. Το χαμόγελο και η διάθεση τους μου έδωσαν δύναμη και ενέργεια και μέσα σε λίγες ώρες σχεδίασα τις δυο ζωγραφιές στον τοίχο και όλα τα παιδιά της τάξης με την καθοδήγηση μου έβαψαν τα χρώματα που τους ετοίμασα.
Ως άλλη μαθήτρια όμως κι εγώ μαζί με τα σχολιαρούδια μάθαινα ξανά κοντά τους μέσα από την αθωότητα και τις απορίες τους. Ήταν μια υπέρβαση για όλους μας που όπως και να το δει κανείς ανοίγει καινούργιους δρόμους.
Στην καλλιτεχνική μου πορεία έτυχε να ζωγραφίσω πολλές φορές για παιδιά και να διδάξω σε παιδιά ζωγραφική και αγιογραφία. Ανεπανάληπτη εμπειρία έτσι κι αλλιώς! Όμως το πιο εκπληκτικό για μένα που συνέβη εκείνη την ημέρα ήταν όταν σε κάποιο διάλλειμα ένα κορίτσι που πήγαινε στην 2α τάξη με πλησίασε και με ρώτησε: γιατί κυρία το καράβι γράφει ΠΟΝΤΟΣ κι αυτό νομίζω είναι ένα μεγάλο κέρδος. Το να δημιουργείς δηλαδή και να δίνεις ερεθίσματα στο παιδί κι αυτό με την σειρά του να ψάχνει και να ανακαλύπτει το παρελθόν και την ιστορική κληρονομιά του αποτελεί την δύναμη για την πορεία μας προς το μέλλον !!
Κοντά στα παιδιά γινόμαστε κι εμείς παιδιά. Οι όμορφες σκέψεις ομορφαίνουν την ζωή μας, ειδικά σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που η κατήφεια τείνει να σκεπάσει τα πάντα. Ας είναι το φως της τέχνης και της δημιουργίας η ουσία που θα μας γεμίζει χαρά και ελπίδα και η ενέργεια τούτη να βρει κι άλλους εκπαιδευτικούς, που με βιωματικό τρόπο θα μορφώσουν και θα εκπαιδεύσουν τα Ελληνόπουλα. Η δική μου διάθεση είναι να συμπράξω σε αυτό με όλες τις καλλιτεχνικές μου δυνάμεις.
